نامه اعتراض پزشكان به رياست جمهوري

سلام و عرض تسليت به خانواده محترم همكار از دست رفته مان و تمام همكاران "هر كس كه باد ميكارد، طوفان درو مي كند." ظاهراً آقاي وزير فردا ميخواهند به اردبيل تشريف برده و حادثه اي را كه در واقع شاهكار شخص خود ايشان است را از نزديك بررسي كنند. براي بررسي حادثه تيزهوش بودن لازم نيست. اين دقيقاً نتيجه تلاشهاي چند ماهه و مداوم وزير محترم بهداشت است كه متاسفانه به بار نشست و با روندي كه ايشان پيش گرفته بود، كاملاً قابل انتظار بود. فقط مكان و زمانش معلوم نبود كه با كمال تاسف اولين محصول شوم آن در اردبيل زادگاه بنده درو شد. وقتي صبح تا شب در تمام رسانه ها فرمايشات گهربار وزير محترم در باب شدت مال دوستي و دنياپرستي و زراندوزي پزشكان پخش ميشود و ايشان روزانه يكي از اهم كارهاي خود را صرف خط و نشان كشيدن به جامعه پزشكيً ميكند و از هيچ حركت پوپوليستي در كوبيدن اين جامعه خدوم و ايثارگر" به منظور تهييج افكار عمومي بر عليه اين صنف و در نتيجه افزايش محبوبيت خود در نزد عوام سيلي خورده از بيعدالتي ها و نيز انحراف افكار عمومي از ثروت سرسام آور و مجهول المنبع خود " دريغ نميكند، آيا ميتوان نتيجه اي غير از اين حادثه فجيع انتظار داشت؟ گويي عده اي عزمشان را جزم كرده اند تا تمام ناملايمات كشور را به حساب شريف ترين و فداكارترين و نيز نخبه ترين قشر جامعه بنويسند. آقاي وزير لازم نيست به اردبيل برويد و در انجا اشك تمساح بريزيد و از جايگاه پزشكان كه خودتان ديناميت در زير پايه مستحكم آن گذاشتيد، دفاع كنيد. مگر منظورتان از انهمه تحقير و توهين همين نتيجه گيري نبود؟ افراديكه در ايجاد چنين جو وهمناك دخيل بودند با چه رويي ميتوانند به صورت همسر مظلوم و طفل معصوم او نگاه كنند. در خاتمه عرايضم بايد به همان بزرگان با كمال تاسف عرض كنم كه ظاهراً به هدف رسيديد و تا از اين راه نا حق بر نگرديد، مصيبتها ادامه خواهد داشت. تازه اين اول كار است و بايد منتظر فجايع بعدي باشيد، چون هر كس كه باد بكارد، طوفان درو ميكند. با عرض تسليت مجدد به جامعه پزشكي كشور