نامه سرگشاده جامعه مسئول فنی داروساز و قائم مقامان مسئول فنی استان فارس، دراعتراض به تضییع حق و حقوق مادی و معنوی و جایگاه این قشر در استان فارس
استاد گرامی جناب آقای دکتر مهرزاد لطفی
رئیس محترم دانشگاه علوم پزشکی شیراز
با عرض سلام و تقدیم احترام
همانطور که مستحضرید، هر ساله به مانند تمامی اصناف کشور، همزمان و یا پس از اعلام حداقل دستمزد کارگری از سوی شورای عالی کار، نهاد رسمی صنف داروسازی یعنی انجمن داروسازان نیز حداقل نرخ پیشنهادی خود را برای دستمزد جامعه مسئولین فنی داروساز و قائم مقامان مسئولین فنی اعلام می‌کند، که پس از در نظر گرفتن یک حداقل حقوق پایه با محوریت شعبه مرکزی انجمن داروسازان ایران، تعیین حقوق خالص نهایی به عهده هر یک از شعب این انجمن در هر استان سپرده می‌شود.
یکی از اتفاقاتی که به طور ویژه در صنف داروسازی، عرف و رایج است، نظرخواهی از بدنه صنف یعنی مؤسسین داروخانه، داروسازان مسئول فنی در داروخانه، بیمارستان، صنعت توزیع و تولید و قائم مقامان مسئولین فنی و دانشجویان اینترن داروسازی است.
در این جلسات و نظرخواهی ها، انجمن داروسازان فارس در قالب "میانجی‌گر" اصلی، مؤسسین به عنوان "کارفرما"، مسئولین فنی و قائم مقامان به عنوان "کارگر" و معاون غذاداروی دانشگاه علوم پزشکی شیراز به عنوان "نماینده دانشگاه و بخش دولتی" حضور پیدا می‌کنند.
لکن متاسفانه در بحث تعیین حقوق مسئولین فنی در سال جاری، اتفاقاتی ناراحت کننده و نگران‌کننده رخ داد که موجب تکدر خاطر جامعه بزرگ و پرجمعیت مسئولین فنی و قائم مقامان استان شد، که به شرح ذیل تقدیم می‌شود:
نخست؛
عرف رایج، همواره بر آن بوده که معاون غذاداروی دانشگاه به عنوان یک "مطلع" و یکی از اعضای این جلسات، حضور یافته و اظهارنظر نماید، اما آنچه امسال شاهد آن بودیم بیشتر شبیه آن بود که معاون محترم غذادارو نه صرفا به عنوان نماینده بخش دولتی و دانشگاهی، که در قالب یک موسس داروخانه (یعنی کارفرما) در جلسات و هماهنگی‌ها حضور پیدا می‌کردند و اظهارنظرات ایشان عملا برگرفته از منافع شخصی و کارفرمایی به عنوان یک مؤسس داروخانه بود و است. به قسمی که در ابتدای روند بررسی حقوق برای سال جدید و در جلسه مشترک با حضور نمایندگان تمامی گروه‌های فوق، عملا این چنین برداشت شد که معاونت در مقابل افزایش حقوق به میزانی بالاتر از عدد مصوب فعلی مقاومت می‌کند.
همزمان در صحبت‌های جسته گریخته انجمن داروسازان نیز بدنه مسئولین‌فنی به این فشارهای بیرونی، شخصی و گروهی و بعضا از سوی آن معاونت محترم پی بردند.
حال سوال اینجاست که افراد بدنه دانشگاه به عنوان نماینده بخش دولتی چرا و با چه منطقی به خود اجازه می‌دهند منافع عموم مسئولین فنی را فدای کسب و کار و نظرات شخصی خود و دوستان خود کنند؟
از دیگر سو، این سوال نیز متوجه انجمن داروسازان است که این انجمن به عنوان یک سازمان مردم‌نهاد از بدنه خصوصی، چرا باید تا این حد تحت تاثیر نظرات یک شخص یا یک نهاد باشد تا حدی که نظر معاون غذادارو عملا تبدیل به "حق وتوی نهایی" شود و این سلسله جلسات و نظرخواهی‌ها از بدنه صنف بیشتر شبیه یک نمایش تشریفاتی شود؟
به راستی جایگاه واقعی معاونت غذاودارو و انجمن داروسازان در تعیین حقوق سالیانه کجاست؟ گویا هر دو نهاد عملا از جایگاه منافع کارفرمایان اقدام به عمل می‌کنند. جایگاه و حق قشر مسوولین فنی و قائم مقامان دقیقا چیست؟ و حامیان واقعی این قشر دقیقا چه کسانی هستند؟
دوم؛
اخیرا در صحبت‌های معاون محترم غذادارو شنیده شده که ایشان پا را فراتر گذاشته و درخصوص حقوق اینترن‌های داروسازی که ابداً در حیطه کاری ایشان نیست اظهارنظر کرده و چرایی و موجودیت آن را زیر سوال برده اند! که این عملاً به معنی دخالت در حوزه کاری غیرمربوط با ایشان است.
سوم؛
نکته دیگر، بحث بازرسی‌های صورت گرفته از داروخانه‌های سطح شهر (از حیث حضور مسئول‌فنی) و علی‌الخصوص بازرسی‌های دانشجویی‌ست که به عنوان رسمی پسندیده از گذشته در معاونت غذاوداروی دانشگاه اجرا می‌شده و در حال حاضر شاهد کمرنگ شدن و حذف آن هستیم.
صراحتاً باید گفت هیچ کارفرمایی دل خوشی از تشدید بازرسی ها ندارد و مؤسسین محترم داروخانه نیز از این قاعده مستثنی نیستند، اما صنف داروسازی به عنوان آخرین زنجیره درمانی و دارای ارتباط مستقیم علمی و دارویی با جامعه، اتفاقاً نیازمند شدیدترین بازرسی‌هاست تا از حیث عمومی، مردم از تامین بیشتر سلامت خود منتفع شوند و از حیث صنفی، مسئولین فنی از تامین جایگاه شغلی خود رضایت داشته باشند. همگان شاهدند که در برخی زمان های در طول روز و علی‌الخصوص در زمان شب، داروخانه های شهر بدون حضور مسئولین فنی فعالیت می‌کنند و به شکل عجیبی زمانی که موعد بازرسی‌ها فرا می‌رسد، داروخانه‌ها پیش از آن باخبر می‌شوند! این موضوع بعضاً در سطح استان فراتر رفته و زمانی که مسئول فنی در داروخانه حضور ندارد، این موضوع شفاهاً یا تلفنی صرفا به اطلاع نهاد غذاودارو و یا مرکز بهداشت آن محل می‌رسد و سپس داروخانه بدون هیچ مشکل و توبیخی به کار خود بدون حضور داروساز ادامه می‌دهد!
لازم به ذکر است که این تصمیم‌های سلیقه‌ای به جایی رسیده است که دبیر محترم انجمن داروسازان استان فارس، رسما در جلسه مشترک مذکور اعلام می‌کنند که طی توافق دو جانبه صورت گرفته بین معاونت و انجمن، مقرر شده که بازرسی از داروخانه ها صرفا در ساعات شلوغی صورت گیرد و لاغیر!
نکته تلخ دیگر آنکه «کارفرما» تر از همه، نماینده محترم «مسولین فنی» در هیات مدیره انجمن داروسازان هستند و مصداق بارز این ضرب المثل: «خدا میبخشد و کدخدا نمیبخشد!»
کلام آخر آنکه، این قبیل تصمیم‌گیری‌های سلیقه‌ای صورت گرفته از سوی معاونت غذاودارو و انجمن داروسازان عرصه را بر فعالیت مادی و معنوی داروسازان مسئولین فنی تنگ کرده و به طور ملموس شاهد افت شدید جایگاه این قشر به خصوص در داروخانه‌های سطح شهر و استان هستیم، جایگاهی که نه تنها از حق و حقوق شایسته خود برخوردار نیست که اساسا بنیان آن رو به نابودیست.
و می‌توان آن را در بیت زیر خلاصه کرد:
هرگز کسی اینگونه فجیع به کشتن خود برنخاست که من به زندگی نشسته ام!
فلذا از حضرتعالی به عنوان مدیری باتجربه و مسلط بر ادبیات مدیریت اجرایی، خواستاریم تا در اسرع فرصت با ورود به موضوعات مهم فوق، موجبات اصلاح، تغییر و تجدید نظرات ذکر شده را فراهم نموده و به عنوان بالاترین مرجع حوزه بهداشت و درمان استان فارس، در راستای ارتقای جایگاه داروسازان استان قدم بردارید.
و من الله توفیق
جامعه مسئولین فنی داروساز و قائم مقامان مسئولین فنی استان فارس
رونوشت:
جناب آقای دکتر محمدرضا حیدری، معاون غذاوداروی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
جناب آقای دکتر غلامرضا دهقانزاده، رئیس انجمن داروسازان استان فارس
مسئولین فنی و قائم مقامان داروساز استان فارس تماس با مؤلف دادخواست